Ο λάθος άνθρωπος ξέρει πώς να κλέψει την καρδιά σου!

Υπάρχουν και αυτοί οι άνθρωποι που τους ερωτεύεσαι από την πρώτη στιγμή. Που νιώθεις την έλξη από το πρώτο λεπτό. Δεν σε νοιάζει αν είναι ο κατάλληλος ή όχι γιατί δεν προλαβαίνεις να το σκεφτείς, γίνονται όλα τόσο γρήγορα μέσα σε 5 λεπτά. Τελικά ισχύει αυτό που λένε τα όσα φέρνει η ώρα δεν τα φέρνει ο χρόνος. Βγαίνεις έξω ένα βράδυ να περάσεις καλά και κάνεις το σωστότερο λάθος της ζωής σου. Καλά διάβασες το σωστότερο γιατί αυτά που νιώθεις γι’ αυτόν τον άνθρωπο δύσκολα θα τα νιώσεις για άλλους. Είναι άλλο πράγμα ο κεραυνοβόλος έρωτας. Ανεξήγητος θα έλεγα, γιατί μπορεί έναν άνθρωπο να τον ξέρεις χρόνια και ξαφνικά μια μέρα από το πουθενά τον ερωτεύεσαι. Είναι από αυτά που λες να μην σου τύχουν έλα όμως που σου έτυχε.

Τι γίνεται όμως όταν ανακαλύπτεις ότι αυτός ο άνθρωπος δεν ήταν έτσι όπως τον νόμιζες? Δεν έχεις και πολλές επιλογές ή  φεύγεις και το ξεπερνάς ή κάθεσαι και το ζεις. Το να φύγεις όμως είναι το πιο δύσκολο, γιατί έχεις νιώσει πράγματα γι’ αυτόν τον άνθρωπο που δεν τα έχεις ξανά νιώσει και έχει και αυτό το υπέροχο βλέμμα που και μόνο που όταν σε κοιτάει θέλεις να πέσεις στην αγκαλιά του και όχι να πας παρακάτω. Το πρόβλημα είναι ότι εκείνος ξέρει ότι λιώνεις γι’ αυτόν και όσο να’ ναι το εκμεταλλεύεται και ας μην το καταλαβαίνεις εσύ.

Και περνάει ο καιρός και δένεσαι ακόμα περισσότερο και τότε ξεκινάνε τα προβλήματα. Αρχίζεις να εκνευρίζεσαι και να θυμώνεις με τον εαυτό σου που διάλεξες να παίξεις αυτό το παιχνίδι του και δεν είπες όχι όταν μπορούσες. Τώρα σου έχει γίνει απαραίτητος και δεν μπορείς να τον αφήσεις. Το χειρότερο ξέρεις πιο είναι όμως? να ξέρεις πως τον μοιράζεσαι. Και πριν βιαστείς να πεις κάτι σκέψου πως αν δεν έχεις βρεθεί σε αυτήν την θέση μπορεί και να βρεθείς. Ξέρεις πως όταν δεν είναι μαζί σου τον αγκαλιάζει και τον φιλάει κάποια άλλη. Τι γίνεται όμως όταν τους βλέπεις από κοντά πιο ευτυχισμένους από ποτέ να περπατάνε αγκαλιά και να γελάνε?  Εκεί συνειδητοποιείς πως δεν έχει πρόθεση να χωρίσει όπως σου είχε πει εκείνο το βράδυ που κοιμόσασταν αγκαλιά και ένα μαχαίρι νιώθεις να χαρακώνει την καρδιά σου. Τότε παίρνεις την απόφαση να φύγεις. Ποιος ο λόγος να είσαι με έναν άνθρωπο που δεν σου ανήκει ολοκληρωτικά και αναγκάζεσαι να τον μοιράζεσαι? Όχι δεν σου αξίζει αυτό απλά φεύγεις όσο και αν πονάς. Ξέρεις ότι ο πόνος με τον καιρό περνάει.

Όταν όμως περάσει ο πόνος και πας παρακάτω και αυτός ο άνθρωπος επιστρέφει πάλι τι γίνεται εκεί? τον αγνοείς? η του δίνεις μια δεύτερη ευκαιρία. Ξέρεις πως δεν έχει χωρίσει και απλά του έχεις μείνει απωθημένο. Όχι δεν επιστρέφεις πας παρακάτω δεν σου αξίζει να ξανά περάσεις τον πόνο που πέρασες και κυρίως δεν τον εμπιστεύεσαι πια. Μεγάλη λέξη η εμπιστοσύνη αλλά χρειάζεται μόνο μια στιγμή για να διαλυθούν όλα.

Και όταν πια αποφασίζει να γίνει μόνο δικό σου τότε δεν θες εσύ. Η μήπως θες και δεν θες να το παραδεχτείς ούτε στο ίδιο σου τον εαυτό. Φυσικά και θες! Αλλά ξέρεις πως όλο αυτό θα σε πάει πάλι πίσω και έχεις και όλους όσους ξέρουν τι πέρασες να σου λένε πήγαινε παρακάτω και πως πας παρακάτω? Θα αφήσεις αυτόν τον άνθρωπο να είναι για πάντα στην ζωή σου? Πρέπει να το τελειώσεις δεν θες όμως. Πάντα θα αφήνεις ένα μικρό παραθυράκι σε αυτόν τον άνθρωπο στην ζωή σου όσο και αν σε πλήγωσε, πάντα θα θες να μαθαίνεις τα νέα του, πάντα θα θες να σου λέει ότι σε θέλει  και εσύ θα του λες όχι γιατί έτσι είμαστε εμείς οι γυναίκες εκδικητικές, θέλουμε να νιώσει ο άλλος έτσι όπως νιώθαμε εμείς τότε αλλά μήπως εσύ πονάς περισσότερο από αυτόν?

                                                                      Περιμένω τα σχόλια σας!! 

                                       ‘Όλα όσα δεν ήρθαν…..

Από μικρή ηλικία όλοι μας σκεφτόμαστε πως θα είναι η ζωή μας όταν ενηλικιωθούμε .Ονειρευόμαστε πως είμαστε σε ένα πανεπιστήμιο κάνοντας αυτό που αγαπάμε , περιτριγυριζόμαστε από πολλούς και καλούς φίλους, καινούργιους και παλιούς, τους οποίους εμπιστευόμαστε και περνάμε τέλεια κάθε φορά που βγαίνουμε έξω. Γιατί στην ηλικία τον 20 αυτό που μας  κάνει να θέλουμε σαν τρελοί να πάμε σ’ εκείνη την ηλικία είναι οι βόλτες με φίλους όλη μέρα τα ξενύχτια σε διάφορα νυχτερινά κέντρα. Πιστεύεις πως επιτέλους ζεις την ζωή σου έτσι ακριβώς όπως την ήθελες. Το μόνο που σου λείπει είναι αυτός ο ξαφνικός έρωτας αυτός που θα σε κάνει να σταματήσεις να σκέφτεσαι με λογική που θα είναι όλο πάθος και θα ανυπομονείς για την στιγμή που θα τον ξαναδείς. Τι  γίνεται όμως όταν φτάσεις σε αυτήν την ηλικία και δεν έχει έρθει σχεδόν τίποτα απ όλα αυτά?

Τι γίνεται όταν τα πράγματα έχουν τέτοια εξέλιξη που δεν ταιριάζει καθόλου με τα όνειρα σου? Το πρώτο πράγμα που θα σκεφτείς είναι τι έκανα λάθος? και θ’ αρχίσεις να κατηγορείς τον εαυτό σου ψάχνοντας να βρεις που έφταιξες. Η σχολή ένα μαρτύριο δεν σ αρέσει καθόλου, ούτε ένα μάθημα δεν μπορείς να περάσεις ,οι φίλοι σου από το παρελθόν σου αποδείχτηκαν όλοι σκάρτοι και έχεις μείνει μονή σου με μονή ασχολία σου να κάθεσαι να κοιτάς το ταβάνι και να σερφάρεις στο ιντερνέτ ωραίο χόμπι εε? να μην αναφερθώ για τον απολυτό έρωτα που δεν ήρθε ποτέ και αντί αυτού έστειλε  2,3 αγγελούδια στην θέση του με σκοπό να σου δείξει τι πάει να πει προδοσία και άλλα παρόμοια συναισθήματα.

Σε αυτήν την περίπτωση δεν είναι η λύση να κάθεσαι να κοιτάζεις το ταβάνι και να σερφάρεις στο ιντερνέτ αλλά αντιθέτως να πας κόντρα σε όλα αυτά και να ψάξεις να βρεις πράγματα να κάνεις που να σε ενδιαφέρουν πραγματικά και όχι για να λες ότι ασχολείσαι με κάτι. Για αρχή προσπάθησε να κάνεις φιλίες στην σχολή σου σίγουρα θα υπάρχει έστω και ένας άνθρωπος ο όποιος θα νιώθει την ιδία μοναξιά μ’ εσένα επίσης το σημαντικό είναι να περνάς καλά ο έρωτας αργά η γρήγορα θα έρθει είτε το θες είτε όχι(ποιος δεν θα ήθελε έναν έρωτα που θα τον κάνει να χάσει την γη κάτω από τα πόδια του? Αν όχι όλοι οι πλειοψηφία τουλάχιστον)   ίσως τώρα να μην είσαι έτοιμη για κάτι τέτοιο! Αποδέξου την πραγματικότητα και βάλε τα δυνατά σου να την κάνεις όσο καλύτερη μπορείς!!! ΖΗΣΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΠΟΥ ΘΕΣ ΕΣΥ ΓΙΑ ΕΣΕΝΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ!!

Λάθος επιλογή= Σωστή επιλογή

                                  Λάθος επιλογή= Σωστή επιλογή

Πολλοί άνθρωποι έχει έρθει μια στιγμή στην ζωή μας που έχουμε μείνει μόνοι… τελείως μόνοι, όχι μόνο σε ερωτικό επίπεδο αλλά και σε φιλικό. Και τότε έρχεται το κλασικό και μονότονο ερώτημα ¨τι έκανα πάλι? ¨ . Και αυτή είναι η ερώτηση που τριγυρνάει συνέχεια μέσα στο μυαλό σου και προσπαθείς να βρεις μια ικανοποιητική απάντηση αλλά δεν βρίσκεις τίποτα. Καταλήγεις στο κλασικό συμπέρασμα. ¨εγώ φταίω¨.

Νιώθω αυτήν την στιγμή όμως ότι θέλω να αντιδράσω σε όλο αυτό. Γιατί δηλαδή,  είτε σε μια σχέση ερωτική είτε σε μια σχέση φιλική,  πρέπει να φταίει πάντα ο ένας από τους δυο. Από μικρή μου μάθανε πως όταν τσακώνονται δυο άνθρωποι πάντα φταίνε και οι δυο αλλά όσο μεγαλώνω διαπιστώνω το αντίθετο. Πλέον οι άνθρωποι δεν θέλουν ευθύνες και πάντα προσπαθούν να ρίξουν τις ευθύνες σε άλλους αυτό όμως κατά την γνώμη μου είναι λάθος. Μπορεί να ρίχνουμε την ευθύνη στους άλλους αλλά αυτό δεν σημαίνει πως είμαστε σωστοί  απέναντι στον εαυτό μας, γιατί θα έρθει η στιγμή που θα κάτσουμε να αναλογιστούμε τι συνέβη και θα δούμε ότι ήμασταν λάθος με ανθρώπους που μας είχαν φερθεί πολύ σωστά. Και τότε έρχεται η στιγμή που αναρωτιέσαι τι μπορείς να κάνεις για να διορθώσεις το λάθος σου και αναρωτιέσαι μήπως είναι αργά.

Κι αν είναι αργά και τι έγινε? Ποτέ δεν είναι αργά να ζητήσεις μια συγνώμη σε ανθρώπους που πλήγωσες γιατί τα λόγια πονάνε πολύ περισσότερο από το να σε χτυπούσαν σωματικά. Δεν θα ζητήσεις συγνώμη γιατί πρέπει να το κάνεις είτε γιατί περιμένεις να κερδίσεις κάτι από αυτό το κάνεις μόνο επειδή το νιώθεις και θες πραγματικά να το κάνεις. Δεν πρέπει να ξεχνάμε τους ανθρώπους που ήταν εκεί για εμάς όταν δεν ήμασταν καλά αλλά και όταν ήταν εκεί στην χαρά μας. Γι’ αυτούς τους ανθρώπους αξίζει να ρίξουμε τον εγωισμό μας και να πούμε ένα συγνώμη. Γιατί εκείνοι είναι που θα συνεχίσουν να είναι μαζί μας και όταν ξανά πέσουμε θα μας ξανά σηκώσουν.

Τι γίνεται όμως όταν έχεις επενδύσει χρόνια ολόκληρα σ’ έναν άνθρωπο ήσουν εκεί για εκείνον στα καλά του και στα κακά του, ήταν για σένα οικογένεια και τελικά σου απέδειξε ότι δεν ένιωθε το ίδιο και με την πρώτη ευκαιρία σε παράτησε? Τα αισθήματα μπερδεμένα μέσα σου. Από την μια θλίψη, πόνος, απογοήτευση και από την άλλη ίσως λίγη χαρά για το γεγονός ότι έφυγε άλλος  ένας σκάρτος άνθρωπος από την ζωή σου. Τώρα θα μου πεις ήταν πολλοί οι σκάρτοι άνθρωποι που πέρασαν και αυτό που θα σου πω είναι ότι δεν πειράζει καλύτερα γιατί έτσι εκτιμάς τους ανθρώπους που είναι μαζί σου γιατί πραγματικά θέλουν να είναι. Στην τελική μέσα από τα λάθη μας μαθαίνουμε και γι αυτό θα πρέπει να είμαστε περήφανοι για αυτά και να μην τα μετανιώνουμε ποτέ, θέλαμε και τα κάναμε ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα. Για αυτό το λόγο θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε με τα λάθη μας και τις συνέπειες τους όποιες και αν είναι αυτές. Πρέπει να συμφιλιωθούμε με την ιδέα ότι θα κάνουμε και άλλα πολλά λάθη αλλά δεν πειράζει θα τα αγαπήσουμε και αυτά. Κάνε όσα λάθη θες βγαίνεις πιο σοφός μέσα από αυτά…!!!!